Wederom is er een nieuwe traditie geboren bij de Cv de Zandhazen. Prins Tim den Urste, adjudant Joey en prinses Lieke zagen in toch al drukke agenda dat er op zondag 29 januari niks gepland stond, wreed en vol energie als ze samen zijn, moest er dus wat verzonnen worden. Plotsklaps kwam er een geweldig initiatief naar boven, “als we eens op receptie gaan bij een club die we niet kennen en we zeggen tegen niemand waar we heen gaan” zeg maar een Mysterie receptie, zou dat wat zijn? Korte navraag bij het bestuur bleek het een geweldig idee te zijn. Regel het maar zeiden ze als bestuur in koor. Dat was niet aan dovemansoren gericht. Dus gaven ze met zijn 3en gas om een geweldige dag te regelen. We gaan Boering en de Zandhazen op de kaart zetten zei Prinses Lieke! En zo geschiedde!
Er werd een bus geregeld, de plaatselijke mafkees(da ken ur mar inne zèn) werd omgetoverd tot Nar en zo gingen we met ruim 80 personen op weg naar? Ach wa makt dè nou uit, ze kennen ons toch nie daar was een veel gehoorde kreet. Gas erop en rijje mi da ding, we zien wel wor we terecht komme! Het maakte niemand wat uit, de stemming zat er in de bus meteen in, buschauffeur en de Zandhazen gaven vol gas. Uiteindelijk bleek de bestemming Mook in het meest noordelijke puntje van Limburg, bij CV de Heikneuters, die vierden hun 66-jarig bestaan. We liepen wat onwennig de tent in maar dat duurde alles bij elkaar 2 minuten, toen was het ijs al gebroken(vooral voor de moezel van Marti), de bierdragers han de tong al op de schoenen hangen en ontstond er een historische middag.
Samen met de Heikneuter,s de Meulenwiekers en nog enkele carnavals verenigen meer was het feestvieren, carnaval verbroederd immers. Nadat alle verenigingen hun zegje hadden gedaan was het dan toch eindelijk de beurt aan de Zandhazen, het podium piepte en kraakte toen de hele stoet mensen erop stond, en dan moest het prinsenlied nog komen, nadat we de officiële plichtplegingen hadden afgerond, was het onze meester entertainer adjudant Joey die de gehele zaal op zijn kop zette!! En het podium, hoor ik u denken? Het schudde als de Kuip bij een tiende goal van Feijenoord tegen Ajax maar het hield het nog net. Toen daarna de confetti was neergedaald in de tent werd het een ongekend feest in de tent. Er werden telefoon nummers, biertjes, speeksel(heb ik me laten vertellen) en zelfs medailles uitgewisseld. Contacten werden volop gelegd waar het maar kon. Met een Duitse schlager zanger werd het feest helemaal top afgesloten en om 6 uur zong iedereen de bus weer in om terug naar Boering te gaan. Mook wa waar es schõn. Een veel gehoorde kreet was: wa ging het verrrekkes! Nondeju volgend jaar weer, wa ging het toch skon! En in Mook, daar waren ze blij, de bieromzet was top en ze hadden een geweldig gezellig weekend met een super receptie afgesloten. Vanaf deze dag weten ze in Mook Boering ook weer te liggen en prettige bijkomstigheid ze kennen de Zandhazen ook weer. Er is pas gefeest als de Zandhazen zijn geweest, volgens de Mookse Prins! Bij terugkomst in het Zandhazenrijk werd Adjudant Joey wakker gemaakt en keerde iedereen huiswaarts. Daarna kroop Prins Tim nog eens lekker tegen zijn Prinsesje aan en zei: ”Wa gu ut toch skon, ZO SKON ZO SKON”!